De clown is klaar met zijn conference en in beeld tikken duidelijk zichtbaar de laatste minuten weg. De kurk hoeft er niet meer af, de fles is bijna leeg. Ik giet het laatste restje in m’n glas en kijk naar het vuurwerk dat de lucht in wordt geschoten. Op de achtergrond houdt Koenjit voor het eerst deze avond z’n snavel.
Het afgelopen jaar gebeurde er een hoop. Veel mooie gebeurtenissen, veel lelijke ook. Balans. Ik won veel, maar raakte het meeste weer kwijt. Zelfs aan dat wat de enige zekerheid leek kwam abrupt een eind.
Boven m’n hoofd verkleurt de lucht onophoudelijk. In tegenstelling tot eerdere jaren bekijk ik het alleen. Ik had verwacht dat ik medelijden met mezelf zou hebben rond dit tijdstip. Alleen. Zielig. Maar dat is niet zo. De symboliek van een nieuw jaar, een nieuw begin, gaat niet langs me heen. M’n zicht is wat troebel, maar m’n vizier open. Ik voel me prima, en ik ben niet eens dronken. M’n glas is leeg, er is niets meer om in te schenken. Het is goed zo. Het is tijd voor een nieuw jaar.