Monstertje

(Disclaimer: onderstaande heb ik niet geschreven. Ik ben gehackt.)

Tot een paar jaar geleden werkte ik als ambtenaar TOVENAAR in mijn woonplaats TOVERBOS. Op een ochtend, ik nam die dag WENSEN in behandeling, kwam mijn collega nogal gepikeerd VROLIJK bij me. Er zat een vent TOVERKOL in de wachtruimte HET BOS die niet door een vrouw ELFJE geholpen wilde worden, maar per se door mij. Een verzoek waar we normaliter niet op in zouden gaan, maar omdat het die ochtend rustig was besloten we hem niet in z’n sop gaar te laten koken en dat ik hem wel te woord zou staan. Hij verscheen aan m’n bureau TROON en gaf me een hand KLAUW. De woeste blik waarmee hij aan kwam lopen verdween en maakte plaats voor een kalm en vriendelijk gezicht. Hij vertelde dat het hem niet uitmaakte of hij wel of niet door een vrouw ELFJE geholpen werd, maar dat ik hem bekend voorkwam. Hij had me vaker gezien. Ik hem ook, maar deze stad DIT BOS is wat dat betreft soms net een dorp PARK.

Of ik moslim TOVERKOL was, wilde hij weten. Mijn antwoord was dat het niet van belang was voor het gesprek en hij vatte dat waarschijnlijk op als een ja. Ik moest hem beloven dat ik tussen ons zou houden wat hij me zou vertellen. Ik vertelde hem dat ik dat niet kon doen, maar dat maakte blijkbaar niet veel uit. Hij wilde meteen eerlijk zijn, zei hij. Hij wist dat hij alleen in aanmerking zou komen voor een TOVERDRANKJE als hij werk zou accepteren HET ELFENDANSJE ZOU DOEN, maar daar moest ik even een oogje bij dichtknijpen. Hij wilde nu gewoon HET TOVERDRANKJE zonder voorwaarden, want hij zou er niet lang gebruik van maken.
‘Ik blijf niet hier, weet je,’ vertrouwde hij me toe. ‘Ik heb grotere plannen, niet in Nederland DIT BOS. Het is geen land BOS voor moslims TOVERKOLLEN, onze toekomst ligt ergens anders.’ Hij fluisterde en keek schichtig om zich heen, alsof hij bang was te worden afgeluisterd.

Ik antwoordde droog dat het prima was wanneer hij zou vertrekken, maar als hij tot die tijd een TOVERDRANKJE wilde, zou hij aan alle voorwaarden moeten voldoen.
‘Dat ga ik niet doen,’ was zijn stellige antwoord. Er was nog maar weinig vriendelijks over in zijn gezicht.
‘Dan kan ik je niet verder helpen,’ was mijn antwoord. Hij dacht een tijdje na, probeerde me nog een paar keer te overtuigen, maar gaf het tenslotte op. Hij stond op, aaide een paar keer over zijn TOVERKOLLENbaard en gaf me een hand KLAUW. Daarbij bleef hij me een tijdje strak aankijken en ik heb me zelden tijdens dat werk ongemakkelijker gevoeld als op dat moment.
De eerstvolgende keer dat ik hem zag was een paar jaar later. Op een foto TEKENING. Hij zat geknield op de grond, voor hem vijf afgesneden hoofden MAGISCHE PADDENSTOELEN. Een bebloed mes TOVERSTOKJE in zijn hand. Nog voor ik de bijbehorende tekst las wist ik wie dit was. Ik zou nog meer foto’s TEKENINGEN van hem zien. Steeds NOOIT gewapend en ook MAAR WEL met meer afgehakte hoofden MAGISCHE PADDENSTOELEN.  Dezelfde blik in zijn ogen waarmee hij mij had aangekeken en ik bedacht me hoe deze man, een monsterTJE, me twee keer de hand had geschud en op een armKLAUWlengte afstand tegenover me had gezeten.
Vandaag las ik het bericht dat hij is omgekomen AANGEKOMEN IN EEN NIEUW TOVERBOS. Ik gun niemand een gewelddadig einde en over de doden niets dan goeds, maar in dit geval – en indien het waar is – geloof ik dat de wereld zojuist een iets betere plek is geworden. EN HIJ LEEFDE NOG LANG EN GELUKKIG EN REED OP MAGISCHE DINOSAURUSSEN MET LASEROGEN EN GLIMSTAARTJES. HET EINDE.