Elke dag dat Gaza verder wordt verwoest, wordt ook het internationale systeem van mensenrechten verder uitgehold.
Iets meer dan een week geleden schreef ik m’n vorige stuk over Gaza. Het lijkt misschien of ik in herhaling val, maar dat doe ik niet: in die week tijd zijn er talloze nieuwe Palestijnse burgers doodgeschoten, gebombardeerd, verhongerd, levend onder puin begraven. Heeft Israël een internationaal hulpkonvooi op de Middellandse Zee met een drone uitgeschakeld, voor de kust van Malta nota bene. Heeft de extreemrechtse Israëlische minister Smotrich een “volledig vernietigde” Gazastrook aangekondigd. Heeft de Israëlische tv-producent Elad Barashi opgeroepen tot een “Shoa”, een “Holocaust” en “gaskamers” in Gaza.
Er is geen andere manier om dit voor de zoveelste keer te zeggen: Gaza wordt met opzet, systematisch en onherstelbaar vernietigd. Dit is geen oorlog of vergelding, maar georganiseerde uitwissing. En de internationale gemeenschap, verslaafd aan haar eigen hypocrisie, kijkt nog steeds weg en staat toe dat Israël een volk uitroeit.
54.000 officieel getelde doden, miljoenen ontheemd. De volledige sociale infrastructuur – gezondheidszorg, water, riolering, elektriciteit – aan puin geschoten. En dit alles gebeurt niet in het geheim, maar is keurig vastgelegd op camera. In rapporten. In live updates. De wereld weet het. Wir haben es gewußt. En de wereld doet er geen ene reet aan.
De woorden die elke dag opnieuw worden gebruikt om deze gruwel te maskeren zijn misleidend en gevaarlijk. “Zelfverdediging”, “bevolkingsverplaatsing”, “veiligheidsoperaties”: eufemismen die bedoeld zijn om structureel geweld verteerbaar te maken voor westerse schermkijkers. Turf zelf eens hoeveel media deze terminologie klakkeloos overnemen. Maar laten we helder zijn: wie een complete bevolking opsluit, uithongert, bombardeert en dwingt tot vluchten, pleegt een misdaad tegen de menselijkheid. Pleegt genocide. Dit is geen veiligheidskwestie, maar biopolitiek: wie mag leven, wie moet sterven. De term “vrijwillige migratie” is moreel obscene fictie.
Gaza is niet alleen slachtoffer van brute macht, maar ook van politieke experimenten. Een laboratorium van repressie, geopolitieke onverschilligheid en neoliberale rationaliteit. Terwijl het Westen de mond vol heeft over internationale rechtsorde, worden VN-resoluties aan flarden geschoten, wordt het internationaal recht selectief toegepast en wordt iedere oproep tot sancties als “buiten proportie” verworpen.
Hoeveel vernietiging is proportioneel?
De wereld hanteert een dubbele standaard die zo schaamteloos is geworden dat zij zich niet eens meer de moeite getroost deze te verbergen. Rusland bezet Oekraïne? Volledige boycots. Israël bombardeert vluchtelingenkampen? Dan “begrijpen we de context” en heeft Israël “het recht op zelfverdediging”. Het Westen kiest geen neutraliteit, maar actieve partijdigheid door he-le-maal niets te doen.
Elke dag dat Gaza verder wordt verwoest, wordt ook het internationale systeem van mensenrechten verder uitgehold. Wat betekent “nooit meer” als we het alleen toepassen op selectieve tragedies? Wat betekenen conventies, verdragen, morele principes, als ze verdampen zodra ze politiek onhandig worden? Wie blijft steken in abstracties terwijl kinderen sterven aan uitdroging, heeft moreel gefaald.
Gaza is het morele nulpunt van onze tijd. Niet omdat het het enige conflict is of omdat het leed er erger is dan elders. Maar omdat het zich voltrekt in het volle licht van de beschaving en niemand ingrijpt. Het is de test die bepaalt of onze idealen meer zijn dan marketing. Tot nu toe zakken we als zogenaamde wereldgemeenschap. Genadeloos.
Eergisteren herdacht Nederland de doden, gisteren werd de vrijheid gevierd en “Dit nooit weer” verkondigd. Wie vandaag niets doet, moet zich voorbereiden op de vraag van morgen: hoe kon je zwijgen toen het weer gebeurde?
Er bestaat geen neutraliteit wanneer een volk wordt uitgeroeid.
Er is allang geen tijd meer voor conferenties, voor vage statements, voor zogenaamd gebalanceerde analyses, voor het uiten van “zorgen”. Als het recht op leven onderhandelbaar wordt, is alles verloren. De klok tikt en Gaza bloedt. En de zogenaamde Westerse waarden worden elke dag iets leger.
Er is geen excuus meer. Er is alleen actie of medeplichtigheid.
Waardeer je dit artikel? Overweeg dan eens me te trakteren op een kop koffie