schrijver, journalist, presentator
by vnnbrg
Soms schrijf ik een stukje dat uiteindelijk groter wordt dan de bedoeling was. De stukjes die ik hier schrijf zijn veelal slechts observaties, overpeinzingen, mijmeringen. Zo veel lezers heb ik hier niet, dus who gives a fuck, right? Maar neem een van die stukjes op dit bescheiden blog, een column zoals deze, en plaats ‘m …
by vnnbrg
We maken een ommetje, m’n zoon en ik. Dat doen we af en toe als ik weer eens te lang aaneengesloten achter de laptop heb zitten werken en hij weer eens te lang aaneengesloten op z’n kamer naar een eigen scherm heeft zitten staren. Dan gaan we naar buiten, een rondje om het park meestal, …
by vnnbrg
Mijn vader hield enorm van autorijden. Hij stapte graag de auto in om op de bonnefooi ergens naartoe te gaan. Zomaar een beetje rijden. Hij weigerde geregeld om de auto níet te pakken, ook wanneer het praktischer was om ‘m te laten staan. Zoals wanneer we vanaf de Amsterdamse Westlandgracht op bezoek gingen bij mijn …
by vnnbrg
Langzaam raak ik mijn zoon kwijt. We zijn altijd hecht geweest. Tuurlijk, ouders en hun kinderen, dat is altijd zo, uitzonderingen daargelaten. Maar hij was écht altijd een vaderskindje. Ik herinner me hem nog goed als baby, toen ik nog niet voltijds voor hem mocht zorgen. Als ik hem op kwam zoeken, minstens eens per …
by vnnbrg
De vriendin van Louis Ferron werd geïnterviewd door de Volkskrant. In dat interview vertelde ze dat Ferron volledig van de wereld was wanneer hij aan een roman werkte. Ook wanneer hij ’s avonds aan de eettafel zat. Ik heb dat interview niet gelezen, deze vorige zinnen horen bij een anekdote in het boek De wil …
