De Ponyfluisteraar
‘Stil maar meisje, stil maar.’
Liefdevol kroelde Henk met zijn handen door de manen van het dier, het leek wat onrustig deze ochtend. Van alle pony’s, vond Henk dit misschien wel het liefste diertje. Hij kwam vaak bij haar, hij had het gevoel dat zij hem begreep. Dan liep hij haar stal in en begon haar een beetje te borstelen, dat vond ze fijn. Bij haar kon Henk al zijn gedachtes kwijt, met haar kon hij al zijn problemen bespreken. Geduldig hoorde zij hem dan aan, af en toe snuivend alsof zij wilde zeggen, ik begrijp je volkomen Henk.