Whisky
Ongevraagd wordt ons glas bijgevuld, Glenfiddich, single malt, maar wel een dubbele. Ik vraag me af of ik ervoor moet betalen, eigenlijk weet ik niet eens hoeveel geld ik bij me heb. In de kroeg waar we hiervoor zaten hebben we al wat drankjes weggetikt en het geld dat aan het begin van de avond netjes en overzichtelijk in mijn portemonnee gevouwen zat, zit nu in een propje in mijn broekzak. Of wat er dan ook van dat oorspronkelijke bedrag over is. We waren onderweg naar huis, maar op zoek naar een junk die voor ons een fiets wilde stelen nadat we de laatste tram hadden gemist, werden we getrokken door de muziek die door de open deur van dit gelag naar buiten schalde. Nooit geweten dat hier een jazzcafé zat. Deze ontdekking maakte dat we onmogelijk door konden lopen, dat hoefden we niet eens met elkaar te overleggen.